Het einde van de reis
Vrijdag is er de hele dag gewerkt aan de speeltuin. We hadden eigenlijk 3 klusdagen staan voor de speeltuin, maar uiteindelijk hebben we alles in één dag gedaan. Het was een pittige klus, ook omdat het de laatste dagen ontzettend heet was in Moldavië. De speeltuin is nog niet helemaal af. Nog niet alle toestellen zijn geleverd, de grond moet nog netjes worden gemaakt en de toestellen moeten nog een 2e keer in de verf worden gezet. Wat leuk was om te horen is dat er vrouwen uit de buurt het verven wel voor hun rekening willen nemen. Dat is een mooi initiatief omdat de buurt zich dan verantwoordelijk voelt voor deze speeltuin. In elke woonwijk zie je in Nederland wel speeltuintjes.. In Moldavie zie je dat helemaal niet.
Ook al is de speeltuin nog niet klaar, toch hebben we 's middags een feestje gevierd met de kinderen uit de buurt om de speeltuin te 'openen'. Er was taart, snoepjes en drinken. Symbolisch werd er een 'neplint' doorgeknipt en één van de buurkinderen mocht een toespraak houden met een haarborstel als microfoon. De kinderen uit de buurt zeiden uit zichzelf dat ze heel goed op de speeltuin zouden passen en ze konden niet wachten tot ze er op de toestellen konden spelen. Het was echt een feestelijk momentje. Onze groep had niet durven dromen dat we zover zouden komen met de speeltuin.
Eind van de middag gingen we Sacha en zijn vriendin ophalen. Toen konden we gelijk zien hoe zijn huis is opgeknapt deze week. Een Moldavische vrouw was aan het behangen gegaan, er zat een mooi plafond in, de badkamervloer was gestort en de tegels zijn uitgezocht. Wat was het super om te zien hoe het huis van Sacha in één week is opgeknapt. Ook vonden we het leuk om zijn vriendin te ontmoeten.
's Avonds zijn we heerlijk uit eten geweest met elkaar. We kwamen rond 23.30 uur thuis. Sommigen van ons gingen nog heel even liggen, maar de meesten bleven de hele nacht wakker om tassen in te pakken enz. 2.30 uur zijn we naar het vliegveld gebracht. Na een zeer voorspoedige reis zijn we om 9.00 uur in Nederland aangekomen. Wat zijn we de Heere dankbaar dat Hij ons bewaard heeft tijdens deze reis! We konden bijna niet meer op onze benen staan van de moeheid... We hebben afscheid genomen van elkaar maar konden gewoon tegen elkaar zeggen 'tot morgen', want we hopen elkaar morgen weer te zien bij de kerk.
 
Zo is er aan deze enerverende reis met een groep fantastische jongelui een einde gekomen. Wij willen jullie ontzettend bedanken voor jullie medeleven en gebed tijdens onze reis. Wij zijn weer veilig op Nederlandse bodem, maar wilt u blijven bidden voor de mensen in Moldavie? In het bijzonder vragen we uw gebed voor mensen als Marielle en Tudor, die zulk prachtig werk doen in het Kom en Zie huis. Op D.V. 1 oktober is er een gemeenteavond over het Kom en Zie huis, dan hopen we nog het een en ander toe te lichten over onze reis.
 
Liefs vanuit Nederland

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.
Donderdag 31 juli
Voordat we deze morgen naar Bulaesti vertrokken, gingen we eerst naar de supermarkt om voedselpakketten samen te stellen. Toen we bij het kinderkamp aankwamen, waren de kinderen al bezig met een sportactiviteit. Het was de eerste de keer dat dit kamp in deze plaats georganiseerd werd. Het is opgezet door een groep Amerikanen, in samenwerking met de plaatselijke bevolking. Deze Amerikanen waren al een maand op reis, en hebben in de afgelopen weken in verschillende landen zo'n kamp opgezet zodat de inwoners zelf er een vervolg aan kunnen geven.
Na het sporten kregen de kinderen in groepjes een Bijbelverhaal te horen. Dat ging in het Russisch, omdat Bulaesti een Russisch georienteerd dorp is. We konden er weinig van verstaan maar we begrepen wel dat het lijdens- en opstandingsverhaal van de Heere Jezus werd verteld. Wat deed ons dit goed na alle ellende die we gisteren hebben gezien. Dat hier aan bijna 100 kinderen De blijde boodschap wordt verkondigd. Eigenlijk iedereen in Moldavie is wel orthodox christen, maar zij hebben geen persoonlijke relatie met de Zaligmaker. Op het kinderkamp kwamen ook kinderen die nog nooit van de Heere Jezus gehoord hebben. Nu we ondertussen weten dat veel van deze kinderen zo weinig toekomst hebben in Moldavie, werden we extra blij dat hen verteld werd dat er voor een ieder die in Hem geloofd het eeuwige leven is. De kinderen leerden daarna Johannes 3 : 16. Ze maakten een klein knutselwerkje met de tekst: For the Son of Man came to seek and to save what was lost. Luke 19:10 En zo is het!
De kinderen kregen lekker te eten en ze kregen ook nog Engelse les. Wij hadden gehoopt dat er wat meer tijd was om 'met de kinderen te spelen', maar ze hadden een redelijk vol programma.
In Bulaest wonen Edic en Anea. Zij zijn een jong getrouwd stel en hebben 3 eigen kinderen en 2 pleegkinderen. Zij werken beiden in het onderwijs, en meester Edic kent alle kinderen van het dorp bij voor- en achternaam. Daarnaast is hij ook dominee. Als ze voldoende geld hebben organiseren zij ook nog een naschoolse opvang. Het is een gezin waarbij iedereen weet dat je altijd aan de deur kunt kloppen. 's Middags zijn wij met Edic op pad geweest om voedselpakketten rond te brengen. Daar hebben we weer een hoop indrukwekkende dingen gezien en gehoord. Edic liet ons eerst nog zien waar veel mensen in het dorp aan het werk waren. Dat was op de tabaksplantage. De mensen die daar aan het werk waren, waren al vanaf 4 uur in de morgen aan de slag. Er zaten mannen, vrouwen en kinderen. Eerst moeten ze de tabaksbladeren oogsten, hierna moeten ze de bladeren aan een touwtje binden, zodat de bladeren kunnenn drogen. Heel geestdodend werk. De mensen werkten keihard tot aan het eind van de middag. De mensen verdienden daar omgerekend zo'n 10 euro per dag mee. Een aantal personen van onze groep hebben nog een tijdje zitten helpen. Nou voor een kwartiertje was het wel leuk, maar we moeten er niet aan denken dat je daar zo'n lange dag zou moeten zitten. We hebben hier geen foto's van, om deze mensen geen ongemakkelijk gevoel te geven.
Edic wilde dat we vooral pakketten gingen brengen bij mensen die keihard werken voor een heel klein beetje inkomen. Dit in tegenstelling tot sommige mensen die soms lui zijn en alleen maar aan de drank zitten.
We brachten een pakket bij een oud blind vrouwtje. Zij woonde helemaal afgelegen in een oud huisje. De enige familie die ze heeft komt soms langs om wat te stelen van haar. Misschien dat ze daarom direct begon te eten van het voedselpakket dat we haar gaven. Ondanks de schrijnende situatie, wat ze nog enorm scherp en humoristisch. Ze zei tegen ons: Wat komen jullie doen mijn meisjes? Komen jullie soms hier om mijn nageltjes mooi te maken? Edic vertelde dat deze vrouw nog heel dankbaar kon zijn ondanks de ellende waar ze in leeft.
We brachten een pakket bij een man die ons vroeg of we wat voor hem konden zingen. Hij wilde graag dat de buren zouden weten dat er christenen op bezoek waren geweest.
Je ziet veel gezinssituaties waarbij er alleenstaande moeders zijn, of waar oma's op kinderen passen omdat ouders in het buitenland werken.
Het was prachtig om te zien hoe Edic met al deze mensen omging. Je zag zo ontzettend veel liefde in zijn ogen staan. Hij gaf iedereen persoonlijke aandacht en hij vertelde alle mensen dat als je in Hem gelooft, er eeuwig leven is, en dat als je niet in Hem gelooft er ook eeuwig verderf is. Hij vertelde de mensen dat hij veel voor hen bad en hij nodigde hen uit voor de kerk.
Om 18 uur zou er een maaltijd voor ons klaarstaan in de kerk. Maar 18 uur wordt in Moldavie zomaar weer 20.30 uur. Daar moeten we als Nederlanders nog steeds wel aan wennen, maar we zijn wel heel flexibel geworden deze week. We hebben een heerlijke maaltijd gehad. Aan het einde van de maaltijd hebben we gezongen met elkaar onder begeleiding van enkele Moldavische dames die erg goed konden zingen en gitaar spelen. Dit gaf zo'n binding en eenheid. De dominee heeft ons nog toegesproken. Hij was dankbaar voor het mooie werk dat we deze dag samen voor God hadden gedaan. Hij hoopte dag we de Heere zouden dienen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Dat we in alles de Heere zouden volgen.
Op de terugweg heeft Jan ons naar huis gereden over de hobbelige wegen. In het donker hebben we nog heerlijk gezongen met elkaar. We waren uiteindelijk pas weer rond 22.30 uur thuis.
 
Vrijdag 1 augustus
Vandaag is ons laatste dagje hier in Moldavie aangebroken. We zijn moe, vol van alle emoties en indrukken die we hier hebben opgedaan. Soms geven de dingen die we hebben gezien ook frustratie. Over 2 weken heeft die oude oma haar voedselpakket op, wat dan...? De mensen die hier keihard werken hebben zo weinig toekomst hier op aarde, terwijl wij zoveel kansen hebben in Nederland... De mensen uit het volwassen internaat moeten daar blijven 'wachten' tot ze zullen sterven... U zult begrijpen dat de emoties hier soms hoog oplopen. Daarom is het ook goed dat er morgenochtend weer ouders (en lieve vriendjes) op Schiphol staan om ons op te halen. We hebben vanmorgen met de Bijbelstudie ook besproken wat we mee willen nemen naar Nederland. We willen met meer bewogenheid omkijken naar onze medemens, de Heere volgen in alle wat Hij van ons vraagt en ontzettend dankbaar zijn met wat we in Nederland allemaal hebben. Ook wilde iemand in Nederland meer flexibel zijn, iets wat we hier echt geleerd hebben. We zijn wel allemaal bang dat als we ons gewone leventje straks weer hebben opgepakt, deze indrukken weer zullen vervagen. Daarom is het misschien goed om een foto van een indrukwekkend moment op te hangen zodat we herinnerd worden aan wat we hier hebben meegemaakt. 
Op dit moment zie ik vanuit het zolderraam dat ze bezig zijn om de speeltoestellen te plaatsen. De grond is alleen zo hard dat het een gruwelijk karwei is om gaten te graven om zo het beton te kunnen storten. 
 
Vanavond hopen we als afsluiting met elkaar te gaan barbecueen. Hiervoor hebben we Sacha en zijn vriendin uitgenodigd. Ook zullen we de spullen moeten gaan opruimen. Mogenochtend om 5 uur (dan is het bij jullie 4 uur) hopen we terug te vliegen naar Nederland. Bidt u weer mee om een veilige reis?
 
Liefs vanuit Moldova
 
wist je dat:
- het in Moldavie gebruikelijk is om je schoenen uit te doen bij binnenkomst
- dat er nu 30 paar Nederlandse schoenen staan bij de ingang van het Kom en Zie huis
- je nu bijna over je nek gaat vanwege de stank als je hier binnen komt lopen
- wij gisteren een lekke band kregen met de bus
- dit ook niet zo gek is als u weet over wat voor wegen we hier rijden
- de meiden met een volle koffer door de ziedende hitte gerend zijn zodat we de kinderen van het kamp nog hun cadeautjes konden meegeven
- Marije ons hier leert hoe je echt de laatste druppel uit een pak sap of een fles water krijgt
- er veel zangtalenten binnen ons groep zijn

Reactie plaatsen

Reacties

Tudor & Marielle
10 jaar geleden

Mooi dat jullie een goede reis hebben gehad! Super bedankt voor jullie enthousiasme, flexibiliteit :), positieve inzet en alles wat jullie hier hebben gedaan voor de kinderen en mensen van Moldavie! La revedere! Tudor & Marielle en de meiden Turculet

Sifra
10 jaar geleden

Wat hebben jullie met elkaar mooi en dankbaar werk gedaan en de mensen blij gemaakt en gelukkig zijn jullie weer veilig thuis gekomen !

Ymke
10 jaar geleden

Wat fijn dat jullie veilig zijn aangekomen! Ik hoop dat jullie een fijne reis gehad hebben.

Wij zitten nog in München op het vliegveld, maar ook wij hopen na deze intensieve reis, vanavond weer heerlijk in onze bedjes te liggen.

Ik vond het erg leuk om jullie te ontmoeten, wat ziet de speeltuin er top uit zeg. We konden vanochtend pas echt goed kijken. Daar mogen jullie hartstikke trots op zijn!

Marije en Thirza, bedankt voor jullie lieve briefjes. We hebben ze in ons ervaringenboek gedaan, zodat we ze over een tijdje nog een keer kunnen lezen.

Ik wens jullie toe dat jullie de ervaring in Moldavië in je hart zullen bewaren en er anderen mee zullen inspireren.

Ik ben zeker van plan een keertje naar Woudenberg te komen om te zien hoe jullie 'kerken', dus wie weet tot ziens!

Liefs, Ymke uut Ugchelen

Eva
10 jaar geleden

We zijn dankbaar en blij dat jullie weer veilig thuis zijn. Jan en Marieke,bedankt voor jullie begeleiding en inzet voor en in deze week!!!

fam.Koeman
10 jaar geleden

Beste allemaal,
Bedankt voor jullie informatie. Jullie hebben ons goed op de hoogte gehouden van mooie en moeilijke situaties.Het is te merken, dat dit contact jullie diep heeft geraakt. Goed om de leermomenten er van mee te nemen en te waarderen wat wij zelf hebben gekregen. Vooral om je leven aan God te wijden. Wij bidden om een veilige terugreis en een gezegend vervolg.En zeker ook voor de mensen die jullie achterlaten. Wij zijn blij met jullie inzet en die van de leiding! En natuurlijk, dat Alinde en Marije e.a. van de partij waren. Voor jullie allemaal een hartelijke groet,
fam.Koeman.

Linda Porco-Veenendaal
10 jaar geleden

Wat een ontroerend en vaak ook schrijnend verhaal weer! Vooral het oude blinde vrouwtje en wat maken jullie veel mee in 1 dag en dus al helemaal in 1 week! Succes vandaag de laatste dag, een goede reis alvast en ik denk aan jullie allemaal en aan alle mensen daar in Moldavië die jullie bezocht hebben en het zo veel minder goed hebben. Praying for them! X Linda

Woensdag 30 juli
Deze morgen werden we weer opgehaald vanaf onze gastgezinnen. Iedereen die opgehaald werd keek een beetje benauwd.. Dat was niet omdat ze het zo erg vonden dat ze werden opgehaald maar omdat ze zo nodig naar de wc moesten. Alle gezinnen hadden namelijk op het erf een hokje staan met een gat in de vloer. 's Avonds in het donker is dat best een avontuur natuurlijk, en als je 's morgens moet dan komen de geur en de vliegen je al tegemoet :)
Het was een mooie ervaring om te slapen in de gastgezinnen. De gezinnen hadden geen stromend water en haalden dus nog water uit een put. De gastvrijheid is groot. Alles wordt netjes gemaakt en er komt veel eten op tafel. En ja hier hadden ze geen hagelslag, dus dan kun je als ontbijt aardappelpuree, rauwkost en een worstje krijgen :) Het enige jammere was dat je niet makkelijk kon communiceren met deze mensen. Je zou zoveel van ze willen weten.. Maar goed, dan lach je maar een keer vriendelijk naar elkaar..
 
Om 9.30 uur zijn we vertrokken naar het noorden. Dit was bijna 200 km rijden, dus dat was echt een hele reis. Aangekomen bij het internaat was het erg spannend of we wel naar binnen mochten. Je merkt vaak dat ze smoesjes bedenken, zodat ze je kunnen weghouden. Nu kregen we te horen dat er TBC heerste.. (dat is eenal een hele oude smoes om mensen weg te houden) Daardoor mochten we niet alles zien en zaten er mensen opgesloten in een kooi. Een man vertelde Marielle dat hij dacht dat het een smoes was en dat het gewoon makkelijk was dat deze mensen opgesloten zaten want zij liepen steeds weg. Vele Woudenbergers die dit internaat al bezocht hebben, die hebben ons al gewaarschuwd dat dit een heftige excursie was. Gelukkig lagen er nu geen mensen aan kettingen (al zitten ze nu in een kooi) en lagen ze ook niet in hun eigen uitwerpselen. Voor ons had het iets weg van een concentratiekamp. Vrouwen worden kaal geschoren! Naast 'voederen' is er geen enkele activiteit op een dag. Omdat het mooi weer was, liepen/lagen de mensen buiten. Er is weinig leiding. Alle soorten handicaps lopen door elkaar. Sommige mensen zijn zwaar geestelijk gehandicapt, anderen zitten in een rolstoel, maar mankeren geestelijk niks. Wij waren er van overtuigd dat als je daar 'opgesloten' zit, dat je dan vanzelf geestelijk wat gaat mankeren. Toen we binnen kwamen, renden de mensen op ons af. Sommigen zagen er vies uit, je hoorde rare geluiden en er was een nare geur.. Het lijkt of je een hele slechte film binnenstapt. We hebben koekjes en snoepjes utgedeeld aan deze mensen. Iemand lag op het gras en at zelfs gras. Hoe confronterend. Marielle kenden wat mensen die daar woonden en zij maakte praatjes met mensen. Dat deed hen zo goed. Er is 0,0 persoonlijke aandacht voor deze mensen. Ooit vroeg Marielle aan een van de mensen die daar woonde: Hoe heet u? Die persoon wist zijn naam niet meer, omdat zijn naam nooit meer werd genoemd. Erg he?! Zelfs de dieren hebben het nog beter in Nederland. Sommige mensen zitten daar al 30 jaar, dag in dag uit alleen maar te zitten. De mensen die geestelijk nog wat sterker zijn, die hopen dat ze er nog een keer weg komen. Volgens Marielle is dat valse hoop, want waar zouden zij heen moeten gaan?
U snapt dat deze excursie een onuitwisbare indruk op ons heeft achtergelaten. We zullen hier nog vaak aan terugdenken. Ik weet zeker dat als de Heere Jezus nog op de aarde had gelopen dat Hij deze mensen had opgezocht. Want deze mensen worden zo ontzettend veracht. We hebben nu nog dezelfde God, Die, zoals Johan ook schreef in zijn reactie, omziet naar de allerarmsten. O God, ontferm U over deze mensen. En als het leven voor deze mensen zo uitzichtloos is op aarde, wilt U dan een betere toekomst voor hen bereiden?
Wat een zegen dat wij in Nederland zo'n mooie vorm van gehandiaptenzorg hebben. Sommige meiden uit onze groep werken ook in de gehandicaptenzorg. En wat een zegen dat het Kom en Zie huis er is, waar gehandicapten niet als een ding maar als waardevolle mensen worden behandeld.
Gister op de terugweg zijn we nog uit eten geweest. We kwamen pas om 22.30 uur thuis.
 
Donderdag 31 juli
Vandaag hopen we een vrolijke activiteit te gaan doen, en daar zijn we ook aan toe. We hopen zo te vertrekken naar de kinderkampen. Dat zijn dagjeskampen geworden, dus net zoiets als de Vakantiebijbelweek. Kinderen uit sociaal arme gezinnen mogen daar komen en er worden leuke dingen met hen gedaan en over de Heere Jezus verteld. Dus vandaag gaan we 'loomen'. Voordat we weggaan gaan we nog boodschappen doen om voedselpakketten uit te delen. Deze hopen we na het kamp te gaan uitdelen. We hebben u nog niet eens het mooie nieuws verteld dat dinsdag eind van de dag toch onze speeltuin is bezorgd! Deze week is vol verrassingen, maar dus ook met leuke! Nog niet alles is er, maar we kunnen morgen in ieder geval gaan verven. Verder vliegt deze week voorbij. We doen een programma van 10 dagen in een week ;) We zitten vol indrukken die we straks thuis een plekje zullen moeten geven. Verder genieten we ook erg van elkaar. We hebben het erg goed met elkaar en de sfeer is erg gezellig!
 
Wist je dat:
- De trap het meest favoriete plekje in huis is
- dit komt omdat je daar wifi hebt
- het mooi was om te zien hoe Rianne met de mensen in het internaat omging
- dat zij heel veel liefde heeft voor gehandicapte mensen en goed met deze mensen kan omgaan
- Gerhard het liefst volgend jaar weer teruggaat om hier verder te helpen
 

Reactie plaatsen

Reacties

marian Weerd
10 jaar geleden

We hebben er geen woorden voor, hoe het er aan toe gaat in het volwasseninternaat. En hoe mensen in Moldavië moeten leven. Wat verschrikkelijk. Beschamend hoe wij leven...Deze reis zal je nooit meer vergeten. Heel goed dat wij westerse rijken dit meemaken. Maar ja, wat doen we er thuis mee? Dat is ook beschamend (ik spreek in ieder geval voor mezelf) Groetjes allemaal!! In het bijzonder aan Emmy en Gerhard!! Een goede reis vannacht en we hopen en bidden dat jullie weer gezond in Woudenberg mogen aankomen.

Annemieke Jansen
10 jaar geleden

Heftig allemaal, maar ik sluit me graag aan bij de al eerder gegeven adviezen: praat met elkaar en vooral met God er over. Het is ook belangrijk om er thuis over te vertellen, zodat ook wij een beetje kunnen meeleven en -denken. Wellicht een idee om gezamenlijk iets te blijven doen voor een specifiek doel daar in Moldavië vanuit Nederland

Tot zaterdag!

jan en thea de kok
10 jaar geleden

Hallo allemaal,

Ja het zal erg heftig geweest zijn allemaal wat jullie gisteren hebben gezien. Wij kennen de verhalen en foto's van Carine en van haar broer die er jaren terug al is geweest,
Fijn dat jullie vandaag naar het kinderkamp geweest zijn, even iets anders.
Nog een paar fijne dagen, Gods nabijheid toegewenst en een goede terugreis.
Groetjes, Jan en Thea de Kok

Ellard en Petra de Voogd
10 jaar geleden

Elke avond voor het slapen lezen wij jullie verhalen en zijn best een beetje jaloers! We zien veel dingen die jullie meemaken voor ons en leven erg met jullie mee! Herkennen ook dat flexibel zijn en het omgooien van het programma! Wat gaaf dat een paar van jullie bij ons klusgezin hebben geslapen en zijn zeker benieuwd naar de foto's!! We willen jullie nog een paar mooie dagen toewensen en praat maar veel met elkaar over alles wat jullie met elkaar meemaken! En leg het alles voor aan God! Hij zorgt voor jullie en alle mensen in Moldavië!! Tot snel! Liefs Ellard en Petra

fam.Koeman
10 jaar geleden

Beste allemaal,
Dank dat jullie je belevenissen zo eerlijk onder woorden brengen. Het is best heftig om dit allemaal mee te maken en de noodsituaties van naasten te zien.Fijn dat ieder een steentje bijdraagt om aandacht te geven en zo mogelijk te helpen. Wij hopen, dat jullie vandaag voor kinderen veel mogen betekenen. Inderdaad ziet de Heere Jezus naar mensen om, klein en groot. Hij wil ook jullie inschakelen. Sterkte en zegen in alles. Met hartelijke groet voor jullie, specifiek voor Alinde.
fam.Koeman.

jenny veenendaal
10 jaar geleden

Wat een heftige dag hebben jullie achter de rug. Wat mogen wij dankbaar zijn dat in Nederland de gezondheidszorg ook de geestelijke nog een hoog peil heeft. Gr, ukkig mogen wij de dingen die jullie daar zien bij de Here leggen en weten dat Hij ook deze mensen ziet. Een gezellige dag vandaag met elkaar.
Groet van Martin en Jenny Veenendaal. P.s. gaat het een beetje met de geblesseerde jongens waaronder Jan?

Dinsdag 29 juli
 
Deze morgen kregen we van Marielle een verrassing aan het ontbijt te horen.. De speeltoestellen zijn nog niet klaar, dus worden vandaag nog niet geleverd. Het is misschien om uit te leggen dat dit geen onwil is van de 'maker' van deze toestellen. Hij heeft pas een ongeluk gehad waarbij hij gewond is geraakt aan zijn been. Ook trouwt zijn zoon zaterdag, en dat wordt ook hier groots gevierd. Maar goed, onze plannen werden vandaag dus weer gewijzigd. Maar wat waren we trots op onze groep. Waren we bij aankomst nog zwaar gefrustreerd over alle veranderingen, vanmorgen kwamen er alleen opmerkingen als 'ach, dat kan gebeuren' of 'ik had er al niet echt op gerekend'. Nou we hebben hier echt geleerd om flexibel te zijn.
Daarom zijn we vandaag verder gegaan in het huis van Sacha. Dat wilden we allemaal graag, want als je Sacha ontmoet, dan sluit je hem eigenlijk ook gelijk in je hart. Vandaag is het behang verder eraf gehaald en is de muur mooi glad gemaakt, klaar om te behangen. Ook werd er cement gemaakt om de badkamervloer te storten.
Vanmiddag zijn een groepje meiden met Marielle bij een ouder echtpaar (uit haar kerk) langsgeweest om daar een voedselpakket (zeep, rijst, meel, olie, koffie, thee, brood enz) te brengen. Daar werden we geconfronteerd met echte armoede. Deze mensen mankeren beide wat aan hun benen en lopen dus moeilijk. Ze wonen in een bouwvallig huisje. Deze mensen hebben echt dagelijks zorgen om wat ze moeten eten. Ze krijgen een schamele uitkering van zo'n 35 euro per maand. Ze waren nu het nog zo heet is hier al hout aan het sprokkelen voor de winter, die hier heel streng is. Aangrijpend om dit in 'het echt' te zien. We hebben met elkaar psalm 134 toegezongen 'Dat 's Heeren zegen op u daal'.
Op dit moment zijn er nog een paar van ons aan het klussen bij Sacha. Anderen meiden zijn alvast een tractorband aan het verven, die we hopen te gaan gebruiken als zandbak. Hierbij krijgen zij alle aandacht van de kinderen uit de buurt. 
Aan het eind van de middag worden wij afgezet bij gastgezinnen. 
In het eerste gezin woont een moeder met 3 kinderen. Haar man zit ten onrechte vast in de gevangenis. Hun zoon van 7 is gehandicapt en bezoekt ook het Kom & Zie huis. In dit gezin slapen: Alinde, Thirza, Jan en Marieke. Die mevrouw wilde eigenlijk 4 meiden, maar dan moet Jan maar even een jurkje aan :) 
Het tweede gezin zijn oude bekenden van Arie. Dat is het gezin waar de Moldavie groep in 2012 geklust heeft (dus Ellard je foto's komen eraan). Daar slapen Arie, Rianne en Melanie. 
Het derde gezin is een ouder echtpaar. Die man schijnt erg grappig te zijn en hij maakt zelf allemaal fluitjes. Daar wilde Gerhard heel graag heen, want hij denkt bij deze man goede moppen te kunnen tappen :) Emmy en Marije slapen daar ook. 
We gaan op pad met cadeautjes als stroopwafels, hagelslag, perpermunt enz. Voor sommigen nemen we een pak pampers of een voedselpakket mee. 
U begrijpt dat we morgen vast thuiskomen met de meest fantastische verhalen. 
 
Morgen staat een heftige excursie op het programma. Dan hopen we naar het noorden af te reizen om daar een internaat voor volwassenen te bezoeken. Niet iedereen wil mee naar binnen, maar dit hoeft uiteraard niet. Deze excursie doen we samen met de 'Uchelen groep'. 
 
Liefs vanuit Moldavie
 
Wist je dat: 
- Rianne gisteravond bij het sporten erg knappe Moldavische jongens had gezien 
- maar dat ze nog even verder zoekt omdat hij niet op klompen liep
- wij haar ouders beloven haar weer mee terug te nemen naar Nederland
- Arie 'the man of the match' was, omdat hij goed kan voetballen
- bijna alle mannen gisteren geblesseerd waren (Jan aan zijn voet, Tudor aan zijn hand, Gerhard aan zijn been)
- het daarom zo belangrijk is dat er ook vrouwen meegaan op dit soort reizen
- Marieke hier een beetje last heeft van smetvrees
- Melanie gisteravond even op bed wilde gaan zitten, maar gewoon in slaap is gevallen
- Dat we heel veel diarem/ norit hebben meegenomen, maar dat er veel mensen juist verstopt zitten (en nee, niet achter het gordijn)
- Dat je dit zo kunt verhelpen door hier even water uit de kraan te drinken... :)
- de meiden die samen met Jan in een gastgezin zitten erg blij zijn dat Jan er bij is
- dit vooral is omdat ze de dingen die ze niet lusten bij Jan op zijn bord willen gaan schuiven
- Gerhard ons laat meegenieten van zijn 'moppen-app'

Reactie plaatsen

Reacties

Ank & Gert
10 jaar geleden

Wat mooi dat jullie dit met z'n allen doen ! nog een gezegende tijd gewenst in Moldavië ! Doe voorzichtig allemaal ;-) Leuk om jullie te kunnen volgen . Een hartelijke groet aan Mariëlle & Tudor

Sifra van de Graaf
10 jaar geleden

Mooie verslagen om te lezen en leuke foto 's, heel fijn dat jullie zulk mooi en dankbaar werk doen in Moldavië..

Johan Verduijn
10 jaar geleden

Beste Allemaal,

Goed om te lezen dat jullie aan de slag zijn in Moldavië. Hopelijk zien jullie morgen met de heftige excursie ook Gods hand en mogen jullie hoop en vertrouwen putten uit het geloof in een God die zorgt en omziet naar de allerarmste.

We hopen dat jullie een goede week hebben met natuurlijk ook een hoop plezier maar dat zal wel lukken!

Johan

Steven & Carolien Luitjes
10 jaar geleden

en veel sterkte morgen gewenst!

Steven & Carolien Luitjes
10 jaar geleden

leuk en mooi jullie verslagen! voor morgen weer: een fijne dag. Wees een zegen met en voor elkaar! hartelijke groetjes, Steven & Carolien

Carine de Kok
10 jaar geleden

Ha allemaal,

Wat leuk om jullie verhalen te lezen! Hopen dat jullie snel aan de slag kunnen met de speeltuin.

Sterkte morgen. Een hele indruk, maar jullie kunnen daar echt wat voor deze mensen betekenen door er te zijn!

Geniet nog van deze reis :)
Groetjes Carine

Annemieke Jansen
10 jaar geleden

Goed deze berichten te lezen! Gaaf dat jullie meer tijd hebben voor Sacha! Geniet er verder van en sterkte met het verwerken van alle indrukken.
Gods zegen!

Jos, Gerrine en Sanne van der Lee
10 jaar geleden

Als het internet in Italië het toelaat lezen we met veel plezier jullie berichten. Goed om te lezen dat er na de eerste tegenslag alsnog een alternatief programma 'ontstaat'. Veel sterkte morgen, want dat wordt vast een heftige dag!

Corine Reijerkerk
10 jaar geleden

Hallo allemaal, jullie maken in ieder geval genoeg mee! Slapen bij de mensen thuis en ook eten... Ik ben erg benieuwd naar de verhalen. Fijn dat jullie ook daadwerkelijk mensen hulp kunnen geven en blij maken. Een goede week verder samen!
groetjes Wijnand en Corine Reijerkerk

Maandag 28 juli
Eerst een boodschap voor de thuisblijvers.. Als u elk uur van de dag ons programma checkt om te kijken wat u zoon of dochter aan het doen is, dan moeten we u wat vertellen.. Gisteren hebben we het dagprogramma compleet gevolgd. Maar voor de rest van de week zijn er vele wijzigingen. Vanmorgen zouden we een kindertehuis in Orhei bezoeken, waar jongens met een handicap wonen. Marielle had vanmorgen eindelijk de mevrouw gesproken met wie zij de afspraken moest maken. De leiding van dat tehuis zit ten eerste niet echt op ons bezoek te wachten.. Het wordt vaak toch ervaren als een soort 'aapjes kijken'. Daarnaast vertelde ze ook dat de jongens in quarantaine zitten, waarschijnlijk omdat ze ziek zijn. We zijn wel ingeënt, maar we wilden toch geen risico's nemen :) Verder zouden we vanmiddag aan de speeltuin beginnen, maar de speeltoestellen zijn nog niet geleverd. Dus we hebben het maar opgegeven om ons aan een programma te houden, en we 'geven ons over' aan de goede ideeen van Marielle en Tudor.
Vanmorgen zijn we buiten in de tuin gestart met een Bijbelstudie. We hebben met elkaar gesproken over 'een getuige zijn'. Daarna zijn we naar het 'nieuwe' huis van Sasha gegaan.
Sasha is een jongen van 22 jaar. Hij is opgegroeid in een internaat voor kinderen uit sociale arme families en heeft weinig aandacht en liefde gekregen van zijn ouders. Zijn vader heeft hij niet gekend en zijn moeder kon door verschillende verslavingen niet de zorg voor Sasha en zijn jongere halfzusje op haar nemen. Op zijn 17e heeft Sasha, door een duik in te ondiep water, een dwarslaesie opgelopen. Sasha is volledig van zorg afhankelijk. Zijn beide ouders zijn inmiddels overleden. Na zijn ongeluk heeft Sasha eerst 2 jaar in een ziekenhuiskamer gewoond. Hierna heeft Sasha 3 jaar in het Kom & Zie huis gewoond. Een paar weken geleden is er een woonruimte voor Sasha gekocht, waar hij straks kan gaan wonen. Hij hoopt volgend jaar mei te gaan trouwen! Het huisje moet nog flink opgeknapt worden en door zijn handicap moeten er ook aanpassingen worden gedaan.
Vandaag hebben we het behang afgetrokken. En nee, helaas ging dat niet met banen tegelijk maar met hele kleine mini stukjes. Verder zijn er nog wat dingen gesloopt. En dat laatste was ook de bedoeling, voordat u denkt dat we hem van de wal in de sloot helpen.
Verder mocht Sasha behang uitzoeken. Hij straalde van geluk. Hij vertelde dat hij nog nooit behang heeft gehad op zijn kamer. Hij vertelde ook dat hij zich rijk gezegend voelt omdat de Heere al zoveel Nederlanders heeft gestuurd die hem willen helpen. Na het ongeluk was hij eerst boos op God, maar hij merkte dat de Heere aan de deur van zijn hart klopte en dat hij ook open moest doen. Na zijn bekering is hij de Bijbelschool gaan doen. 
 
Om 17.30 uur waren we terug op ons honk. De groep mocht bijna gelijk door om met de andere Nederlanders en de Moldavische jongeren te gaan sporten. En dat bij een temperatuur van nu nog 30 graden. Dat wordt nog harder zweten dan dat we hier al de hele dag doen. Wij doen vandaag chique en dineren rond 20.30 uur. Gebakken aardappels, boontjes en een soort gehakstaven staan op het menu.. Niet echt Moldavisch he? En ja we moeten eerlijk bekennen dat tijdes het eten Calve pindakaas en de muisjes van De Ruiter op tafel staan.. We houden ons graag aan onze eigen manieren :) 
 
Morgenochtend worden (als het goed is :) de speeltoestellen geleverd en dan kunnen wij een begin gaan maken aan de speeltuin. De kinderen uit de buurt kunnen bijna niet wachten en ze willen heel graag komen klussen.. 
 
Liefs vanuit Moldavie

 

Reactie plaatsen

Reacties

P.Koeman
10 jaar geleden

Beste mensen,

Fijn dat jullie je voor je naasten inzetten.Leuk om de informatie van de eerste dagen te lezen.Het is ons namelijk gelukt julle dagboek te openen Inderdaad vraagt het om een andere instelling en programmering. Maar het doel is hetzelfde. Sterkte en vreugde bij alles.Gods zegen gewenst!
Met hartelijke groet voor allemaal,in het bijzonder voor Alinde. fam.Koeman.

jenny veenendaal
10 jaar geleden

Lieve moldaviegangers. Goed om te weten dat jullie de rest van de week een ander programma volgen dan aangegeven stond. Het is nl.erg leuk om dat een beetje te volgen.Wat geweldig dat jullie Sasha zo verder kunnen helpen, en dat hij gaat trouwen is helemaal prachtig voor hem. Wens jullie veel plezier met klussen en groet aan iedereen. Goed drinken he in de warmte, jullie verbruiken veel vocht door geklus en sporten etc. Groet van Martin en Jenny veenendaal.

Sifra van de Graaf
10 jaar geleden

Heb genoten van jullie mooie verhalen en foto 's.

Zaterdag 26 juli
 
De vele gebeden zijn verhoord!! We zijn zaterdagmiddag rond 15 uur (lokale tijd) veilig geland in Chisinau. Wat waren we moe.. We waren deze morgen al om 3 uur opgestaan om op tijd op Schiphol te komen. Op vliegveld Wenen moesten we een paar uur wachten. Omdat er niet veel winkeltjes waren, hebben we maar wat rondgehangen..
In Chisinau was het een warm welkom. Aan de ene kant door de temperatuur, maar ook doordat we op het vliegveld werden opgehaald door Marielle en Riemke. We zijn met het busje naar Orhei gereden. Onderweg hebben we alvast wat water gekocht, want dat is iets wat we hier heel erg nodig hebben. Toen we eindelijk in Orhei waren, voelden velen van ons zich moe en flauw. Arie had al goede reclame gemaakt voor de Moldavische pizza. We zijn heerlijk op een terrasje neergestreken en we hebben ons de pizza heerlijk laten smaken. Daar knapt een mens van op!
Daarna de boodschappen gehaald voor ons grote 'gezin'. Daarna konden we eindelijk kennismaken met het Kom&Zie huis. Wat waren we dankbaar toen we zagen dat de 'bedjes' keurig opgemaakt waren. Het liefst wilden we er direct induiken. Deze week delen we het huis ook nog met een groep van 21 anderen jongelui. Zij zouden bij familie Bejan slapen, maar dat kon niet doorgaan. Overdag zijn zij wel bij familie Bejan, maar met het doucheverkeer 's morgens en 's avonds moeten we uiteraard wel rekening houden met elkaar.
 
Na de avondsluiting zochten sommigen hun bedje op, andere kregen weer even een 'opleving' en weer anderen maakten buiten kennis met de Moldavische muggen.
 
Wist je dat:
- Arie bij de douane zijn pindakaas (vanuit zijn handbagage) moest inleveren?
- Gerhard dacht dat dit moest omdat ze bang waren dat Arie anders het hele vliegtuig zou ondersmeren?
- Rianne niet bij voorbaat de plek in het vliegtuig wilde ruilen omdat ze eerst wilde weten of er geen hele knappe man naast haar zou komen zitten.
- Rianne haar geluk niet meer op kon toen ze op vliegveld Wenen een tractor zag rijden?
- Een deelnemer bij de pizzeria een 'pizza erotic' bestelde inplaats van een 'pizza exotic'?
- Gerhard zijn hengel heeft meegenomen naar Moldavie?
 
 
Zondag 27 juli
Wat was het lekker om een nacht te kunnen doorslapen. We konden het vooraf eigenlijk niet voorstellen, maar we hadden het nog best koud vanacht. Om 8.30 uur zijn we naar de Baptistengemeente gelopen, de thuisgemeente van Marielle en Tudor. Het was best een lange zit, zeker omdat we er niks van konden verstaan. Gelukkig hadden we nog een paar vertalers in ons midden, die af en toe wat vertaalden voor ons. Ook was er voldoende afwisseling met koor, muziek en preek. De dominee had een preek over de Samaritaanse vrouw die Jezus ontmoette bij de bron. De Heere Jezus liet de vrouw weten dat Hij haar door en door kende. Hierna ging zij naar haar dorp om van deze Jezus te getuigen. Hoe zijn wij getuigen in de wereld? Ook was er een preek over Petrus die gevangen zat en door een engel bevrijdt werd. In deze preek ging het erover dat we zo vast zitten aan onze bezittingen en ons daar druk over maken. Maar het is onze opdracht om ons in de eerste plaats druk te maken over de dingen van het Koninkrijk. We moeten Jezus volgen. En nee, dan belooft de Heere ons geen weg over rozen, maar wel een behouden thuiskomst.
Vanmiddag zijn we met Tudor, Marielle en de kinderen op pad geweest. We hebben eerst een gezin bezocht waarvan de (slechtziende) zoon ook naar het Kom & Zie huis komt. We hebben bij dit gezin direct kunnen kennismaken met de Moldavische gastvrijheid. Marielle had gezegd dat we maar 'even' zouden langskomen om hen te groeten. De vrouw wist dit pas vanmorgen en heeft toen met dit warme weer nog koeken gebakken voor ons. Het was een soort appelflap, maar dan met geitenkaas :) We kregen lekker zelfgemaakt drinken. Als je je glas leeg had, dan werd deze weer direct bijgevuld. Dus we hebben eerst maar aan Marielle gevraagd hoe je beleefd kon blijven en toch kon bedanken...
Daarna zijn we naar Curchi geweest. Een van de weinig toeristische trekpleisters. Het was een mooi natuurgebied met kerken en kloosters. Het was echt een mooie omgeving. We struikelden bijna over de vele fotgrafen en bruidspaartjes die daar een reportage aan het maken waren. En er was ook een heerlijk verfrissende waterbron. En daar heeft Tudor ons aangezet tot een watergevecht :)
Op de terugweg zijn we nog langs familie Bejan geweest.
Daarna hadden Jan en Marieke corvee. Zij hebben overheerlijk 'plakcroni' gemaakt. Ik denk dat het wel 5 sterren waard was..
 
Nu is de avond gevallen.. en gaan wij gezellig drinken met elkaar.
 
Liefs vanuit Moldova!
 
Wist je dat:
- Emmy dacht dat Jan 24 was?
- Zij later zei dat ze eigenlijk ook wel wist dat hij in het echt vet veel ouder is dan dat hij eruit ziet?
- De Moldavische jongens wel graag de aandacht trekken van de Nederlandse meiden?
- Zij dit doen door extra hard langs te rijden en met slippende banden weg te rijden..

Reactie plaatsen

Reacties

Carolien
10 jaar geleden

Ha lieve mensen, wat leuk jullie berichten te lezen!!! lekker uitgebreid, zo kunnen we goed met jullie meeleven! voor vandaag weer een heel mooie dag gewenst, hartelijke groetjes, Steven & Carolien

Vrijdagavond 25-07-2014
Opening van de Moldaviëreis
Vanavond waren wij met de deelnemers van de reis, met (groot)ouders en met gemeenteleden bij elkaar om de reis naar Moldavië te openen. Dominee Sloof heeft deze opening verzorgd. Wij willen hem ook vanaf deze plaats hartelijk danken voor zijn bemoedigende woorden. 
We zijn de avond begonnen met het zingen van psalm 91: 1 en 4 
 
Hij, die op Gods bescherming wacht, 
wordt door den hoogsten Koning
beveiligd in den duist'ren nacht,
beschaduwd in Gods woning. 
Die noem ik God, zo goed als groot
voor hen, die op Hem bouwen:
Mijn burg, mijn toevlucht in den nood, 
den God van mijn betrouwen. 
 
Ik steun op God, mijn Toeverlaat,
dies heb ik niets te vrezen:
wie God vertrouwt, dien deert geen kwaad.
Uw tent zal veilig wezen.
Hij zal Zijn engelen gebien,
dat z'u op weg bevrijden:
gij zult hen, in gevaren, zien
voor uw behoud'nis strijden.
 
Wat een prachtige psalm om zo voor het beginnen van de reis te zingen. Hierna heeft de dominee een meditatie verzorgd over Deuteronomium 32: 1-12. We kunnen ons nog zo goed voorbereiden óp en beveiligen tijdens de reis, we zijn afhankelijk van de hulp en bescherming van de Heere. Zoals de arend scherp kan kijken en ook zijn jong in de gaten houdt, zo weet de Heere ook van ons af als wij in Moldavië zijn. Als de Heere bij ons is, dan betekent dat niet dat we niet met tegenslagen te maken zullen krijgen, maar wel dat we een grote machtige God hebben op wie wij terug kunnen vallen.
 
Wat is het mooi om te horen dat er zoveel familie- en gemeenteleden voor ons bidden. Wij zullen ook jullie gedenken in onze gebeden.
 
Ik kreeg net nog een mooie kaart in handen gedrukt. Op de voorkant stond: I am small but God is great.. aan de binnenkant stond: ..en Hij schakelt mensen in om grote dingen te doen tot eer van Zijn naam. We bidden dat de Heere ons op deze manier wil gebruiken.
 
Nu snel naar bed...want morgen is het vroeg dag!
 
Wist u dat:
- de oma en oud-tante van Alinde eigenlijk met de jongerenreis meewilden?
- zij ons overladen hebben met speelgoed en warme kleding, om daar uit te delen?
- dat deze dames vorig jaar zelf naar Moldavië zijn geweest..
- wij van hen de groeten moesten doen aan bijna iedereen die wij tegen zouden komen?
 

Reactie plaatsen

Reacties

annie & evert
10 jaar geleden

We wensen jullie een goede tijd en veel zegen op het werk!

Gerda van Krimpen
10 jaar geleden

Ha allen, een hele goede reis en verblijf daar! Het zal een onvergetelijke reis worden. Wij (Gerda in 2012 en Marinus met dezelfde reis als Alindes oma in 2014) zijn er ook geweest. Doe iedereen de groeten van ons beiden. We bidden voor jullie!Groetjes, Marinus en Gerda

Sifra van de Graaf-Versteeve
10 jaar geleden

Wens jullie allen een goede reis en God's zegen over het mooie werk wat jullie daar gaan doen in Moldavie

Maak jouw eigen website met JouwWeb